Είναι πάντα το παλιό και κακό;

Βλέποντας τον τελευταίο καιρό πολύ ωραία ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση με θέμα κυρίως την παλαιότερη Ελλάδα ένα βάρος ήρθε να κάτσει στην πλάτη μου. Αναρωτήθηκα, τελικά πάμε προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Φυσικά δεν άργησα να δώσω την απάντηση στο ερώτημα μου. Φυσικά και πάμε στο χειρότερο.
Μετά αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει αυτό αφού σαν ανθρώπινο είδος εξελισσόμαστε!
Οι διαφορές με την τότε εποχή είναι πραγματικά αμέτρητες! Η πηγή όμως είναι μια. Όλα αυτά που τραβάμε τώρα σαν ανθρωπότητα οφείλονται στην έλλειψη αγάπης προς τον διπλανό μας. Είναι τόσο απλό αλλά και τόσο δύσκολο να διορθωθεί.
Έβλεπες ανθρώπους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που και αυτοί δεν είχαν χρήματα αλλά ήταν όλοι μαζί! Υπήρχε η έννοια της γειτονιάς. Τα καφενεία ήταν ο τόπος συνάντησης  Εκεί συζητούσαν τα προβλήματα τους και όλοι μαζί τα ξεπερνούσαν. Γλεντούσαν όλοι μαζί. Αλλά και όλοι μαζί περνούσαν και τις άσχημες στιγμές. Έβλεπες παιδιά να τρέχουν στα στενά σοκάκια των χωριών όχι γιατί εκεί πήγαν διακοπές αλλά εκεί έμεναν. Τώρα πας στα χωριά και βλέπεις τα σπίτια να έχουν μείνει σαν γέροντες και γιαγιούλες στην άκρη του δρόμου που διψάνε για νέους ανθρώπους. Διψάνε να τους πούνε τις αμέτρητες ιστορίες που έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια που στέκουν εκεί.(πόσο πιο ωραίο θα ήταν να πεις σαν κράτος ότι σας δίνω το δικαίωμα και την επιλογή να ζήσετε στα χωριά και για 2 χρόνια μέχρι να βάλετε μια σειρά δεν θα σας φορολογώ καθόλου; Και άλλα πολλά που μπορεί να κάνει για να δώσει κίνητρα στους νέους ανθρώπους να φτιάξουν την ζωή τους; )
Τώρα βλέπεις ανθρώπους που έχουν κάνει τρόπο ζωής το

In God we trust

Άνθρωποι που έβαλαν τα δυνατά τους για να πολλαπλασιάσουν τα υλικά αγαθά τους και άφησαν στο περιθώριο την αγάπη και τον σεβασμό είναι καταδικασμένοι! Βλέπεις τεράστιους ουρανοξύστες πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια αλλά όλα αυτά κούφια! Επίσης από την άλλη μεριά του ποταμού βλέπεις αρρώστιες που σκοτώνουν την ανθρωπότητα για πολλά χρόνια να μην μπορούμε να τις γιατρέψουμε. Και το χειρότερο από όλα; Βλέπεις πλέον και στην πόρτα μας ανθρώπους να πεθαίνουν από την πείνα!

Όλες οι αξίες έχουν χαθεί!

Βλέπεις για παράδειγμα ιερείς στα παλιά χρόνια με πόσο σεβασμό τους περιβάλλουν οι άνθρωποι και έρχεσαι στην τωρινή εποχή και βλέπεις ιερείς να είναι οι μεγαλύτεροι επιχειρηματίες! Βλέπεις τοπικούς άρχοντες να λοιδορούνται και να χλευάζονται! Βλέπεις τους δασκάλους να είναι θηριοδαμαστές σε παιδιά που η κοινωνία τα έχει αναθρέψει να είναι άγρια και να διψούν για βία.

Προτιμώ λοιπόν να ζω σε εκείνη την φτωχική εποχή που όταν άνοιγες τα παράθυρα σου πλημμύριζε το σπίτι από αμέτρητες μυρωδιές  ( Τα φαγητά των νοικοκυριών , τον φρεσκοβαμμένο ασβέστη , τον μπαξέ που ήταν βαλμένος στην κονσέρβα του Κύκνου)  από τον ήχο της λατέρνας που με τέχνη έπεσε ο κύριος με την τραγιάσκα! Ήταν μια εποχή που τα περισσότερα ήταν αληθινά και όχι πλαστικά!