expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

Να γνωριστούμε

Το nafsbook δεν είναι τίποτα άλλο από ένα blog το οποίο αποτελείται από νέα άτομα της πόλης μας που με όπλο το χιούμορ αλλά και την εγκυρότητα θα προσπαθούν να ενημερώνουν τον κόσμο της Ναυπάκτου για τα τεκταινόμενα της πόλης αλλά και να προβάλλουν τα προβλήματά της με σκοπό να διορθώνονται. Σκοπός μας είναι να δώσουμε την δυνατότητα της διαφυγής από την κουραστική καθημερινότητα μας.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Ασκήσεις για το σπίτι

Πρόσωπο της ημέρας

Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν Έλληνας λαικός τραγουδιστής. Συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους τραγουδιστές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε την 29 Αυγούστου 1931 και πέθανε την 14 Σεπτεμβρίου 2001.
Ο πατέρας του Χαράλαμπος, χτίστης στο επάγγελμα ήταν στα χρόνια της κατοχής ενεργός στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της Επιμελητείας Του Αντάρτη (ΕΤΑ) Ο έφηβος Καζαντζίδης αναγκάζεται να κάνει πολλές δουλειές για να βγάλει το μεροκάματο. Δουλεύει σε εργοστάσια, υφαντουργεία, πουλάει τσιγάρα και κρύο νερό σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Άσχημη εμπειρία για τον Καζαντζίδη η στρατιωτική του θητεία στο Διόνυσο Αττικής.Κατά τη στρατιωτική του θητεία ορίστηκε υπεύθυνος σε τάγμα μουλαράδων και εκεί μια κλωτσιά στα γεννητικά του όργανα, του στερησε την πατρότητα.
Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.

Στα 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο "Για μπάνιο πάω". Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του Οι βαλίτσες γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα και ο Μανώλης Αγγελόπουλος προετοιμάζουν συναυλίες, που τελικά δε θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγους μήνες αργότερα ο Καζαντζίδης πήρε τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις σε κέντρα. Αιτία είναι η αποστροφή του για την κατάσταση που επικρατούσε στα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριστικά η Μαρινέλλα αναφέρει πως μόνον στο μαγαζί που ο Καζαντζίδης δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυσικά) οι τραγουδίστριες να κάθονται στα τραπέζια των εύρωστων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «...αποτελεί την πιό δραματική μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας απέναντι σε ένα αμείλικτο σύστημα διαπλοκής από νεόπλουτους θαμώνες, αφεντικά της δισκογραφίας και μπράβους της νύχτας...»[1]
Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα και τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν στη Γερμανία για συναυλίες. Η υποδοχή που τους επιφυλάσσουν οι ομογενείς είναι συγκινητική. Μαζί τους ο νεαρός -τότε- δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδης και ο Χρήστος Κολοκοτρώνης (μουσική και στίχους αντίστοιχα) δημιούργησαν τον ύμνο της ΑΕΚ που ερμήνευσε ο Παπαϊωάννου: "Νικήστε, νικήστε".
Είχε προηγηθεί στα 1959 δικαστική διαμάχη του Καζαντζίδη με την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τις, μεγάλου μεγέθους, πωλήσεις του τραγουδιού "Μαντουμπάλα" πωλήσεις ρεκόρ, που την εποχή εκείνη αγγίξανε τις 100.000. Στην άλλη όψη του ίδιου δίσκου, περιλαμβάνεται το "Δυο πόρτες έχει η ζωή", σε μουσική του ίδιου του Καζαντζίδη. Παρά τις χωρίς προηγούμενο πωλήσεις και τη στιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το συγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιος ο τραγουδιστής πήρε λιγότερες από 1000 δραχμές. Αυτό συνέβη καθώς οι τραγουδιστές τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποσό για τον κάθε δίσκο και δεν λάμβαναν ποσοστά από τις πωλήσεις. Στον Καζαντζίδη χρωστάνε πολλά οι σύγχρονοι τραγουδιστές αφού πρώτος αυτός διεκδίκησε για τον κλάδο του ποσοστά και η προσπάθεια του είχε θετικό αποτέλεσμα.
Στα 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου 2 χρόνια από την δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, την "STANDAR" αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας των Συνταγματαρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο "Υπάρχω" που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ.
Στα τέλη του 1975 έρχεται ο δίσκος "Υπάρχω". Χρήστος Νικολόπουλος και Πυθαγόρας υπογράφουν την αποχώρηση του Στέλιου από τη δισκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιστρέφει το 1987 με το δίσκο (τον τελευταίο στη MINOS) "Ο δρόμος της επιστροφής". Ακολουθεί ο δίσκος "Ελεύθερος" στην Polygram. Οι δίσκοι του γίνονται χρυσοί και πλατινένιοι κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγους μήνες πριν εισαχθεί στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με καρκινώματα στον εγκέφαλο) είναι το "Έρχονται χρόνια δύσκολα" και το δίσκο αυτό, που ήταν και το κύκνειο άσμα του καλλιτέχνη, τον προλογίζει απευθύνοντας χαιρετισμό στους θαυμαστές του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Άκης Πάνου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κα) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας κα).

 Από πού βγήκε...

ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΣΕ ΣΤΟ ΤΟΙΧΟ.
Κάποτε, στον καιρό του Ρωμανού του Διογένη, ένας από τους στρατηγούς του, ο Ιωάννης Δημαράς, βγήκε μια νύχτα στους δρόμους του Βυζαντίου μαζί με τη συντροφιά του και όσους διαβάτες έβλεπε μπροστά του, τους έπιανε μαζί με την παρέα του και τους κολλούσε στον τοίχο μ' ένα είδος ρετσινιού και πίσσας, που υπήρχαν σε κάθε γωνιά, για να φωτίζονται οι δρόμοι. Το... αστείο αυτό έκανε τόση εντύπωση την επόμενη το πρωί, ώστε από εκείνη την ημέρα όλοι οι άρχοντες της Κωνσταντινούπολης, έβγαιναν σχεδόν κάθε νύχτα στους δρόμους, για να βρουν κανέναν αργοπορημένο και να τον κολλήσουν στον τοίχο. Από τότε, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «τον κόλλησε στον τοίχο», που τη λέμε συνήθως, όχι μονάχα όταν ένα άτομο αδικεί ένα άλλο, αλλά κι όταν ακόμη βάζουμε κάποιον αναιδή στη θέση που του αξίζει.


Σαν σήμερα... 
  • Γεγονoτα
413 π.Χ: Ο αθηναϊκός στόλος γνωρίζει την καταστροφή στη Σικελία, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου.
1926: Αιματηρό κίνημα Κονδύλη, με περίπου 300 νεκρούς και τραυματίες στην Αθήνα.
1941: Ιδρύεται από τον Ναπολέοντα Ζέρβα ο ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Στρατός), αντιστασιακή οργάνωση επί γερμανικής κατοχής.
1947: Κάνει την εμφάνισή του στην Αμερική ο πρώτος ιός των ηλεκτρονικών υπολογιστών, στον υπολογιστή Mark II του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
1965: Το Θιβέτ γίνεται επαρχία της Κίνας.
1971: Ένα χρόνο μετά τη διάλυση των Beatles, ο Τζον Λένον ηχογραφεί το «Imagine».
1993: Μετά τις αποχωρήσεις τεσσάρων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη «πέφτει» και προκηρύσσονται εκλογές για τις 10 Οκτωβρίου.
  • Γεννησεις
1828: Λέων Τολστόι, από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών. («Πόλεμος και Ειρήνη», «Άννας Καρένινα»)
  • Θανατοι
1901: Τουλούζ Λοτρέκ, γάλλος ζωγράφος, ο «πατέρας» της αφίσας.
1976: Μάο Τσε Τουνγκ, ο μεγάλος τιμονιέρης της Κίνας.

Αποφθέγματα
«Κανένας μας δεν έχει ζήσει χωρίς να γνωρίσει τα δάκρυα.»
 
Γρίφος
Τρία νομίσματα (****) Τοποθετήστε 3 νομίσματα των δύο ευρώ πάνω σε ένα εντελώς ακίνητο τραπέζι ή στο πάτωμα, ώστε τα δύο να εφάπτονται μεταξύ τους, όπως φαίνεται στην εικόνα.
Πρέπει να φέρετε το νόμισμα Γ ανάμεσα στα Α και Β (τα κέντρα τους να είναι περίπου στην ίδια ευθεία, χωρίς τα νομίσματα να επικαλύπτονται) εφαρμόζοντας τους παρακάτω κανόνες:
1) Το νόμισμα Γ μπορείτε να το κινείτε ελεύθερα
2) Το νόμισμα Β μπορείτε να το αγγίξετε αλλά δεν μπορείτε να το μετακινήσετε με κανέναν τρόπο
3) Το νόμισμα Α δεν μπορείτε να το αγγίξετε ούτε με το χέρι σας ούτε με κανένα άλλο αντικείμενο.



Λύση προηγούμενου γρίφου : Ο προφανής τρόπος είναι να ανοίξουμε έναν ακριανό κρίκο σε κάθε τμήμα της αλυσίδας και μέσα του να περάσουμε την κλειστή άκρη του επόμενου τμήματος. Αφού έχουμε οκτώ τέτοια τμήματα, το κόστος αυτής της εργασίας είναι 8 ευρώ.
Υπάρχει όμως και καλύτερος τρόπος: Ανοίγουμε όλους τους κρίκους του ενός τμήματος με κόστος 7 ευρώ. Έτσι έχουμε τώρα επτά κομμάτια αλυσίδας και επτά ανοικτούς κρίκους. Ενώνουμε τα άκρα δύο τμημάτων της αλυσίδας με κάθε έναν από τους επτά κρίκους και φτάνουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. 


Πηγές: http://el.wikipedia.org , http://www.parents.gr , http://www.sansimera.gr/, http://pantsik.awardspace.com
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου