Μου φτάνει μια μετανάστευση. Δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν ξένα σε έναν ξένο τόπο. Θέλω να έχω κοντά μου συγγενείς και φίλους.
Τώρα σε περίπτωση
μη εργασίας, που είναι πολύ πιθανή στο άμεσο μέλλον, θα έκανα πιο εύκολα επιστροφή στο χωριό παρά στο εξωτερικό, χάριν της γλώσσας, της οικογένειας μου και του αισθήματος ότι είμαι Έλληνας. Νιώθω να προδίδω τον τόπο μου σε μια διαφορετική περίπτωση.
Για να βελτιωθούν οι συνθήκες, όμως, κι επειδή οι πολιτικοί μας είναι παντελώς ανίκανοι, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούμε κοινωνικά. Όσοι πιο πολλοί τόσο πιο εύκολη μπορούμε να κάνουμε τη μετάβαση σε νέα Ελλάδα.
Προσπαθώ να δραστηριοποιηθώ σε αυτό τον τομέα.
Θεωρώ ότι πρώτη προσέγγιση είναι το τι μέλλον θέλουμε. Θέλουμε να κάνουμε την χώρα Γερμανία; θέλουμε να κάνουμε την χώρα Αίγυπτο; Μήπως Ιαπωνία; Μήπως Κίνα; Μήπως ακόμη ψάχνουμε τον 3ο δρόμο;
Προσωπικά πιστεύω στο εφικτό και σε αυτό θα επικεντρωθώ. Νομίζω λοιπόν ότι παραγωγικά η χώρα μπορεί να γίνει μια αγροτοτουριστική οικονομία, όσο γίνεται υψηλού επιπέδου (βιολογικά ΠΟΠ και παραδοσιακά αγαθά), μεταποίηση σε ότι παράγεται στη χώρα, να μην τα πουλάμε για ένα κομμάτι ψωμί, και φυσικά η Ναυτιλία, για την οποία δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις, αλλά υπάρχει και αυτό είναι θετικό.
Στη φάση όπου βρισκόμαστε, όμως, θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα άμεσα εμπόδια.
Πρώτα τους πολιτικούς. Δεν νομίζω ότι είναι σε θέση να ξεχωρίσουν 2 γαϊδουριών άχυρα, και μπορούν να τα κάνουν πολύ χειρότερα από ότι είναι τα πράγματα.
Μετά τον κακό εαυτό μας. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε λύσεις από τους άλλους.
Τρίτον να ξεχάσουμε κακές συνήθειες του πρόσφατου παρελθόντος. π.χ. η κλασική θέση στο δημόσιο.
Τους πολιτικούς το ξεφορτωνόμαστε με εκλογές. Υπάρχουν αρκετά μικρά σχήματα που λένε καλά πράγματα. Αξίζουν προσοχής.
Τον κακό μας εαυτό να τον αλλάξουμε με τον καλό μας εαυτό. Σταματάμε να θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Δεν θα μπορεί να μας δώσει γάλα και θα μείνουν μόνο οι κοπριές της.
Αγοράζουμε μόνον ελληνικά προϊόντα.
Πληροφορικάριοι είμαστε, ας μεταδώσουμε τη γνώση του τι και ποιο είναι Ελληνικό προϊόν. Κυκλοφορούν κακογραμμένες προσεγγίσεις προϊόντων. Για παράδειγμα θεωρώ ότι τα ελληνικά όσπρια του Βελγικού Σούπερ μάρκετ είναι καλύτερα από τα Τούρκικα του Ελληνικού Σούπερ Μάρκετ.
Ας ορίσουμε σωστά τις ελληνικές επιχειρήσεις. Μπορούμε να τους δώσουμε κίνητρα. Όποια Ελληνική εταιρεία κάνει προσλήψεις, θα γίνει αποκλειστικός μας προμηθευτής. Όσοι προσλαμβάνουν και δίνουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ας τους διατυμπανίζουμε να βοηθάμε εν δυνάμει συναδέλφους.
Και για τις κακές συνήθεις του παρελθόντος, να πω ότι αν προχωρήσουν οι πρώτες απλές ιδέες και μετά πάμε σε ποιο οργανωμένες δράσεις. Όποιος καπηλευθεί το ομαδικό πνεύμα... στην πυρά.
Υπάρχει η ουτοπία των 90'ς ή των 00'ς; Δηλαδή υπάρχει ο κόσμος της συνεχούς ανάπτυξης όπου θα μπορώ να είμαι μέρος και να ζω όλο και καλύτερα, όπως και οι άλλοι γύρω μου. Μήπως η γη είναι πεπερασμένη και η αέναη ανάπτυξη δεν υπάρχει;
Οι περισσότερες φωνές διαμαρτυρίας σωστά εντοπίζουν το πρόβλημα στην ανεπάρκεια αυτών που μας οδήγησαν στη σημερινή μας κατάσταση, αλλά εδώ υπάρχει μια μεγάλη αδικία και μια μεγάλη παγίδα.
Η αδικία είναι ότι οι προηγούμενοι έζησαν σε βάρος των νέων γενεών, καταναλώνοντας αχόρταγα τους πόρους του μέλλοντος (και ακόμη συνεχίζουν νομίζω). Και η παγίδα είναι ότι οι νεώτεροι θέλουν (λογικά σκεπτόμενοι φυσικά) να απολαύσουν όλα όσα απήλαυσαν οι προηγούμενοι.
Μεταφράζοντας σε έργα αυτό που θεωρώ παγίδα, είναι η εξής διαδικασία. Να δημιουργηθούν δευτερογενείς και τριτογενείς παραγωγικές μονάδες (εργοστάσια και υπηρεσίες) τα οποία θα παράγουν αγαθά και θα εξυπηρετούν την εγχώρια και ξένη αγορά ώστε ο πλούτος που θα απομείνει να μοιραστεί στο λαό.
ΟΚ λοιπόν, αυτό θέλουν ΟΛΟΙ, και οι Κινέζοι και οι Ινδοί και οι Αφρικανοί και οι Αμερικανοί και οι ΕΕ κλπ. Το πρόβλημα (απλοποιημένα όσο γίνεται) είναι ότι αυτοί που έχουν χρήματα, (αγορές χρήματος) θέλουν να χρηματοδοτήσουν τέτοιες δραστηριότητες ώστε να πάρουν το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους αυτής της διαδικασίας, και το που θα επενδύσουν το γνωρίζουμε.
Οι ίδιες οι πραγματικές αγορές έχουν απολέσει ένα μεγάλο μέρος της δύναμής τους μη μπορώντας να υλοποιήσουν την "παγίδα" ανάπτυξη που θέλουμε εμείς και οι λοιποί ΕΕ (ο μέσος πολίτης της γης δύσκολα θα αγοράσει προϊόντα μας).
Θέλω να καταλήξω στο ότι πρέπει να βρούμε κατ' αρχήν μια "οικολογική" ανακυκλώσιμη ανάπτυξη, η οποία να μην τελειώνει. Αφού λοιπόν σταματήσουμε να κλέβουμε το μέλλον από τα παιδιά μας, και αφού καταφέρουμε να παράγουμε όλα τα βασικά που χρειαζόμαστε, να κάνουμε αυτή την ανάπτυξη ευχάριστη και να ζήσουμε εκεί.
(Ουτοπικό; Ναι αν το βρούμε θα έρθουν με όπλα να το πάρουν)
Πηγή: stayorgo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου